We rijden verkeerd op weg naar de camping, waar we gezamenlijk ontbijten met degenen die hier met de caravan staan. Een half uur later dan afgesproken arriveren we, een beetje witjes om de neus. Rini is hartstikke aardig hoor, maar een chauffeur van niks. Mijn nagelafdrukken staan voor eeuwig in zijn dashboard. Dianne en ik zijn dan ook heel blij dat we verder met iemand anders mee kunnen rijden.

We vertrekken naar Eperlecques, waar een ontzettend indrukwekkende bunker uit de oorlog on de bossen verscholen staat. Het was ooit bedoeld als fabriek en lanceerplek voor V2 raketten, maar in 1943 maakte een bom een eind aan die plannen. Wat resteert is eem imposante kolos van 30 meter hoog, een prachtig onderwerp voor foto's. Ik hou ervan, verwrongen metaal, gescheurd beton, roestige rails. Heerlijk om hier rond te dwalen, van mij had het nog wel een uurtje mogen duren .

Na de lunch rijden we naar Cap Blanc Nez. Statige krijtrotsen, kiezelstrand, groen wier. Heel anders weer, maar hier haal ik beduidend minder inspiratie uit. Na een uurtje ben ik er wel klaar en ga ik het stadje in. Vindt het nog steeds niet erg om met mezelf op pad te gaan.

We eten gezamenlijk in het hotel. Morgen nog een korte wandeling rond de camping en in Gravelines, en dan weer naar huis. Wat een heerlijk weekend zo. Het fotograferen was een beetje ingezakt, maar ik heb er nu weer helemaal zin in. Zo leuk om regens met een camera rond te lopen, je gaat vanzelf andrs naar de dingen om je heen kijken.


Volgende maand een weekje Edinburgh!