This means nothing to me, oh Siena!

Trein - vliegtuig - trein. Eerst naar Eindhoven, dan naar Pisa en vervolgens naar Siena. O ja, en dan nog een taxi, want het is al pikdonker. Onderweg babbel ik met een Chinese Portugese, een Duits echtpaar en een Italiaanse opa en oma. Dat laatste gaat eerst een beetje moeizaam, want ik spreek geen hout Italiaans. Maar als ik langzaam Spaans spreek, en zij langzaam Italiaans, begrijpen we elkaar perfect!

De taxi levert me af op mijn logeeradres, en de taxichauffeur wil eigenlijk ook nog mijn koffer vier trappen omhoogdragen. Nee joh, kom maar op. Bovenaan de trap staat Marco, mijn gastheer, al te wachten. Hij spreekt goddank goed Engels, dus mijn taalgemangeld brein krijgt even rust.

Mijn kamer is supergroot! Het bed ook! Ik krijg een korte rondleiding en ontmoet mijn buurman uit Frankrijk onder de douche. Dat wil zeggen, hij loopt de douche net uit als ik erin ga.

Ik val als een blok in slaap en word wakker van mijn wekker, die ik vergeten was uit te schakelen. Het wordt vandaag een warme dag, dus ik ga er vroeg op uit. Om half acht sta ik al buiten, het is heerlijk koel. Het blijkt maar tien minuten lopen te zijn naar het oude centrum, maar ik doe er natuurlijk een half uur over. Om half negen zit ik aan de thee op het grote plein, Piazza del Campo. Het is nog heerlijk rustig, en ik zie de stad om me heen ontwaken. De lange schaduw van de toren van het stadhuis, de Torre del Mangia, schuift over de puien, de duiven schudden loom hun veren.

Ik ga eerst de stad maar eens wat verkennen. De hoge palazzo's ontnemen me het zicht op de torens, en binnen no time ben ik de weg kwijt. Stom toevallig sla ik de juiste hoek om en wandel bijna direct een VVV-kantoor in. Ik neem wat brochures mee met rondwandelingen en duidelijke plattegronden. Analoog zo lang als het kan :)

De toren van het stadhuis blijkt beklimbaar te zijn, en het lijkt me een goed idee dat te doen voor de hitte echt toeslaat. Samen met een handvol andere toeristen beklim ik de smalle trap van de vierkante toren. Het uitzicht is spectaculair. De lage zon streelt de daken, een klein briesje speelt met de boomtakken.

Ik begin honger te krijgen, maar heb nog nergens iets gezien wat op een supermarkt(je) lijkt. Ik loop de straten wat door, tot ik een mevrouw zuchtend een zware boodschappentas neer zie zetten. Ik sla de straat in waar zij uitkomt, en voilà. Brood, melk, fruit en een chocomuffin. Lunsj! Op een bankje in het park van een van de vele kerken neem ik even pauze. Het is inmiddels aardig druk in de stad, maar hier is het heerlijk rustig. Ik zit in de schaduw van wat olijfbomen te genieten. Op mijn plattegrond zie ik een oude stadspoort niet ver hier vandaan. Dat wordt mijn laatste stop voor de middag.

Op gevoel probeer ik mijn weg terug naar 'huis' te vinden, en warempel, dat lukt nog ook. Bij het Fortezza de Medici, een oude kerk, pauzeer ik even op de marmeren trappen. Lekke rhoor, zo'n koele zitting. Het is een nogal druk punt, en ik ga even schaamteloos mensen kijken. Af en toe spuugt een bus een lading toeristen uit. Ik constateer dat sokken in sandalen, slappe hoedjes (met of zonder zij- en nekflappen) en driekwartbroeken onverminderd populair zijn onder de gemiddelde 55+ toerist. De reisleider vertelt dat ze 30 minuten de tijd hebben voor het bezichtigen van de kerk, en de horde drentelt braaf naar binnen. Als ze naar buiten komen, worden ze afgelost door een nieuwe ploeg.

Ik vind het wel weer mooi geweest voor vandaag, genoeg indrukken voor de eerste dag. Morgen gaat het schijnbaar regenen, ik ga maar eens bedenken wat ik dan ga doen. Waarschijnlijk gewoon die plu mee, Bernadette :p en dan op pad!

A domani!