San Gimignano en Brolio

Nou, we leven nog hoor! Het was een superleuke dag.

De eerste uitdaging was Siena heelhuids uitkomen, maar dat bleek minder lastig dan gedacht. De snelweg richting Firenze is zo gevonden. Dawn speelde voor co-piloot en bedacht dat het wel leuk was om een stuk binnendoor te rijden. Goed plan, alleen hadden we geen rekening gehouden met de bewegwijzering in Italië. Gevolg: we hebben Poggibonsi drie keer doorkruist. Bonus was dat we op plaatsen kwamen die we anders nooit gezien zouden hebben, en soms een spectaculair uitzicht hadden. Bij een pauze op een heuvel hebben we uitgebreid van het prachtige landschap genoten, en stiekem een druif geproefd die vol en rijp aan de wijnranken hing. Zalig zoet! Het is hier Chianti-gebied, dus dat kan geen rotzooi zijn.

Het eerste doel was San Gimignano. Van veeeel mensen gehoord dat dat erg mooi moest zijn en we hadden 300 gratis kilometers bij ons Pandaatje gekregen, dus welja. Toen we Poggibonsi voor de derde keer doorreden, stopten we om te tanken. De auto was afgeleverd met een halfvolle tank (en ik moest hem ook weer halfvol terug inleveren...) en met al die omweggetjes ging het hard. Maar hé, wat gek! De sleutel paste niet op de benzinedop. Met geen mogelijkheid kreeg ik het ding los, Dawn lukte het ook niet. Er was een piepklein kantoortje bij de benzinepomp waar een chagrijnige Italiaan met een diepe zucht naar buiten kwam om die twee buitenlandse mutsen uit de brand te helpen. 'Ja daar moet een andere sleutel op, bromt hij. Die heb ik niet. Hij mompelt iets dat duidelijk een Italiaans lelijk woord was en wrikt zo de dop eraf. 'Prego'. Nou, bedankt! Maar meneer is alweer vertrokken, het denkwolkje met 'Vrouwen...' is duidelijk zichtbaar boven zijn hoofd.

Uiteindelijk vinden we de juiste weg en was San Gimidinges snel gevonden. De parkeerplaatsen buiten het plaatsje zijn nog redelijk leeg (we waren heel vroeg vertrokken, zo'n beetje uit zelfkennis). De inrit is supersteil, en ik roep dat ik de volgende wel neem. 'Coward', roept Dawn terug. Het is heel gezellig :) In het stadje komen we langs de bibliotheek. Dawn wil graag binnenkijken. In een zaaltje zit een man te lezen die ons vriendelijk groet. Prompt stuift er een nors uitziende man op ons af: 'Name!'Blijkt dat we ons moeten registreren. We hebben de bieb inmiddels al gezien, maar hij loopt voor ons uit en maant ons hem te volgen. We krijgen een uitgebreide rondleiding door de kamers die we al bekeken hebben. Maar hij is zo trots op zijn bieb dat we dat maar niet laten weten.

Op het plein drinken we thee en koffie, en daarna lopen we naar het hoogste punt. Een prachtig uitzicht is onze beloning. Terug op het plein vallen we met onze neus middenin een trouwerij, het bruidspaar komt net aan in een witte Bentley. Mooi!

Het is een uur of een als we weer weggaan, en het wordt nu ook erg druk. Met een beetje (ahum) moeite vinden we de weg naar Giaole di Chianti. Laten we het erop houden dat ik mijn U-bochten-skills weer helemaal heb opgefrist. Vlakbij Giaole ligt kasteel Brolio, waar al sinds 1140 of zo wijn wordt gemaakt. Als ze ergens weten hoe het moet... dan moet het daar zijn. We krijgen een rondleiding door het museum, dat bestaat uit vier kamers die in de 19e eeuw zijn ingericht voor de ontvangst van de eerste koning van Italië. Een prachtig bed, fresco's op de muren, mooie meubels. De koning is wel geweest, maar ging na 2 uur alweer weg...

Marco, onze gastheer, heeft geregeld dat we een extra glas krijgen bij de wijnproeverij. We krijgen vier heerlijke wijnen te proeven, en twee soorten olijfolie. Het is een uur of vijf als we wegrijden, en onderweg stoppen we bij een pizzeria, waar we een zalige pizza krijgen. Het meisje dat ons bedient blijkt vertaler te willen worden (ze spreekt bijzonder goed Engels), dus we maken een babbeltje.

Siena is maar 10 km verderop (plus nog eens 10 om ons huis te vinden, merkt Dawn op). En jawel, dit keer rijden we zelfs drie rondjes rond het fort voor we de juiste afslag vinden. Ter verdediging: het is inmiddels al bijna donker en superdruk op straat.

Morgenochtend de auto inleveren en dan met de bus naar Florence. Siena, het was me een waar genoegen!