Berg en Mozart

Ik begin vroeg vanochtend. Nou ja, vroeg voor vakantiebegrippen. De bus vertrekt om half tien naar de Altstadt, waar ik de Steingasse opzoek. Daar is onder een poort een trap die naar de top van de Kapuzinerberg leidt. Der Dietmar heeft met de tip gegeven om vroeg te beginnen, want 's middsags (en zeker op zondag) zit half Salzburg bovenop die berg, dus doe ik dat maar. Hij raadt me aan goede schoenen aan te trekken en water mee te nemen.

Het is een pittige klim, maar na 30 minuten denk ik: was dit het nou? Ik kom bij een klooster dat erg fraai gelegen is. Het uitzicht over de stad is prachtig. Er staat een gedenkteken voor Mozart (uiteraard), op de plek waar het 'Zauberflöte-huisje' heeft gestaan,, waar hij zijn beroemde opera heeft gecomponeerd. Daarachter beginnen een aantal wandelroutes.

En dan blijkt dat ik nog helemaal niet op de top ben. Het bos is heerlijk koel, maar het pad leidt steil omhoog naar het Franziskischlössl, een piepklein kasteeltje dat bovenop de berg staat. Het is nog heel rustig op de berg, ik zie een muisje en een eekhoorn voor mijn voeten wegschieten, en volgens een informatiebord moeten er ook herten te vinden zijn.

In het kasteeltje zit een restaurant, en de tuin is werkelijk prachtig. Thee zetten kunnen ze ook al, dus mij hoor je niet klagen. Na anderhalf uur ga ik weer naar beneden, langs een ander pad. Het is inmiddels middag geworden, en de drukte neemt overal toe, de temperatuur trouwens ook. Ik koop een broodje en een halve liter melk, en kom even bij op een van de vele trappen. Een bordje vertelt me dat ik in de buurt ben van Mozarts geboortehuis, een van de dingen die ik hier wil zien.

Het museum is heel rustig, iedereen geniet van het mooie weer. Het kleine appartement bevat ontstellend veel informatie, en ook wat originele meubelsteukken, o.a. het klavier waarop hij de Zauberfloöte gecomponeerd zou hebben (dat op miraculeuze wijze uit het verdwenen huisje is gered). Het is erg indrukwekkend om in dezelfde ruimtes te lopen waar hij zijn jeugd zo'n beetje heeft doorgebracht. Afgezien van de vele reizen als wonderkind, natuurlijk.

Ook het woonhuis dat de familie hierna betrok is te bezichtigen, en hoewel het in de oorlog vrijwel plat is gebombardeerd, is het weer keurig in stijl herbouwd. Ook daar staan een paar originele instrumenten, en - naar men zegt - Mozarts eigen viool en nog een klavier. Er zijn muziekstukken te horen die op die instrumenten zijn gespeeld, ik vind het allemaal prachtig. Stiekem maak ik een foto als de suppoost even niet kijkt.

Weer buiten wandel ik redelijk per toeval de tuinen van Slot Mirabell in, compleet met Japans gekakel en selfie-verslaafden. De tuin staat prachtig in bloei en vanaf de rozentuin heb ik een mooi uitzicht op het fort Hohensalzburg.

Een pizza op het plein beneden en het is wel mooi geweest voor vandaag. Thee en voetjes omhoog!