Uffizi en varkenskoppen

Het Uffizi! De enige plek die ik gepland heb, voor de rest kijk ik per dag waar ik zin in heb. En natuurlijk is er een computerstoring en moeten alle 7000 tickets met de hand gecontroleerd worden…. Dacht ik de rij voor te zijn door een tijd te reserveren, staan we dus met z’n allen alsnog een half uur te wachten. Als ik uiteindelijk aan de buurt ben, word ik weggestuurd want ze lopen giga achter. Of ik over een uurtje of twee terug wil komen. Welja!
Bij poging twee duurt het nog maar drie kwartier, maar dan ben ik echt binnen. En wat vinden we ervan? Tsja, de galerij met Romeinse beeldhouwkunst is indrukwekkend, ook door de prachtig beschilderde plafonds. De zalen aan de galerij bevatten religieuze kunst. Erg kleurrijk, en voor de kenner is het vast genieten, maar ik heb er niks mee. Na 24 madonna’s heb ik het wel zo’n beetje gezien.

Een verdieping lager kom ik in de zalen van o.a. Nederlandse en Vlaamse kunstenaars uit de 16e en 17e eeuw. Kijk, dat past beter in mijn straatje! Zelfportretten van Rembrandt die er al zo’n 300 jaar hangen, omdat ze van de meester zelf zijn gekocht. Ja, echt. Rubens, Jan Steen, Gerrit Dou. Het hangt er allemaal.

In een aparte zaal hangt de beroemde Geboorte van Venus van Botticelli, en ook Leonardo da Vinci heeft een aparte zaal. Mooi dat er ook nieuw werk te zien is van de Vlaming Jan Fabre. De De Medici’s deden dat zelf ook: oude kunst combineren met eigentijds werk.

Het is alweer poepiedruk in de stad, vooral met veel reisgezelschappen. Soms blijf ik even luisteren als er wat uitgelegd wordt, dan is het handig dat je veel talen kunt verstaan. De Japanse groepen sla ik maar over. Bijzonder altijd om te merken hoe onbuigzaam de oudere medemens is die in een kudde mee wil lopen. Ik word regelmatig redelijk hardhandig opzij geduwd door een groep grijze toeristen die vooraan willen staan.

Nog iets dat me opvalt: veel Italiaanse dames lopen al in jeans en laarzen. Het is overdag 26 graden… En in de restaurants worden al kerstliedjes gedraaid. Ik wil eerst nog pepernoten! Nee, da’s niet waar, ik wil eerst een ijsje. Ik loop graag een blokje om voor het lekkerste ijs dat ik hier heb gevonden: yoghurtijs met honing en nootjes. Mjam.

De volgende dag neus ik eens wat in mijn reisgids. Ik heb al aardig wat straten doorlopen, maar er zijn nog hele stukken centrum die onbekend voor me zijn. Ik begin met de Mercato Centrale, een soort van Markthal, maar dan op z’n Italiaans. Er liggen varkenspoten, stukken pens, hele varkenskoppen, testikels… you name it! Ook rijen met heerlijke kazen, aubergines zo groot als meloenen, en vele, vele soorten pasta. In de vorm van monumenten, bloemen, dieren, strikjes en kwikjes, en in alle kleuren van de regenboog.
Ik dwaal wat door de stad en word een beetje moe van alle monumenten om me heen. Het is een prachtige stad, hoor, maar overdaad schaadt. Het is net als met al die Madonna’s: 24 musea vol kunst is een beetje té. En al die kerken zijn prachtig vanwege hun verschillende bouwstijlen, maar ik hoef er geen meer van binnen te zien. Ik maak ook steeds minder foto’s. Blijkbaar heb ik even genoeg van Florence.

Ik ga terug naar mijn appartementje en geniet van de rust. Even boodschappen doen om de hoek, ik trakteer mezelf op luxe verse pasta (gevuld met scampi!) en een pak chocokoekjes. Vanavond maar eens bedenken wat ik morgen wil doen. Het wordt weer supermooi weer. ’s Avonds koelt het aardig af, en ook ’s ochtends is het tot een uur of tien nog kil. Maar de rest van de dag is het heerlijk zomerjurkenweer.

Eerst dat boek maar eens uitlezen!

Foto’s volgen later, ik heb ruzie met de internetverbinding, en foto’s uploaden via mijn foon kost nogal wat data. Die volgen dus nog.