Salzburg
Door: Mijn tante
Blijf op de hoogte en volg Desiree
10 Juni 2017 | Oostenrijk, Salzburg
Alles in een koffertje, met de tram naar het station en dan de trein naar Salzburg. Mijn nieuwe gastheer, Dietmar, heeft aangeboden me van het station op te halen. Sehr toll!
De trein is modern en erg druk. Na een paar stations wordt het wat rustiger en ploft de dame die eerst aan de overkant van het gangpad zat tegenover me neer. 'Wat voor boek is dat?' vraagt ze. Ik vertel in het kort waar het over gaat, en de opening is gemaakt. Zelf heeft ze een boek op het tafeltje gelegd dat volgens de omslag belooft dat je met weinig inspanning als een hinde leert hardlopen. Ze is ongeveer even breed als ze lang is, dus ik vraag of het een beetje wil lukken. Dat resulteert in een complete anamnese die dankzij de taalbarrière grotendeels langs me heen gaat, maar ik kijk meewarig en knik meelevend. Ze vertelt dat ze op weg is naar een bruiloft vlakbij Salzburg, hoog in de bergen in een klein dorpje. 'Super romantisch,' glundert ze, alsof ze zelf de bruid is. Ze zegt dat ze moet 'umziehen', en ik wens haar verder een goede reis en veel plezier op de Hochzeit. Een enigszins verbaasde blik is mijn deel, en ik snap pas waarom als ze even later in een feestelijke jurk opnieuw tegenover me neerploft. Ah juist, ze hoefde dus niet um te steigen.
Het prototype van een midlife-crisisman staat een paar uur later compleet met brede grijns en zonnebril voor mijn neus. En ja hoor, de cabrio is er ook. Mijn koffer gaat onder het opengeslagen dak, en we spurten richting zijn huis. Onderweg geeft hij wat toeristische tips, en ratelt over Nederlanders en hun campers, die in de zomer alleen maar voor files in de stad zorgen.
Hij parkeert voor de flat met de mededeling dat ie nogal autogek is en wijst op de Porsche Spider die er ook staat: 'Die is ook van mij'. Fijn voor je.
Een korte rondleiding door de flat, ik heb een prachtige kamer met een fabeltastisch uitzicht. Dietmar wijst me de het fietspad naar de stad, heerlijk langs het water van de Salzach, onder de bomen. Ik pak snel uit en ga wandelen.
Drie kwartier later sta ik op de Mozartplatz en loop ik de smalle straatjes in van de Altstadt. Een stad naar mijn hart. München is mooi, maar haalt het niet bij een stadje als dit. Natuurlijk is het er ook erg toeristisch, maar dat boeit niet zo. Het is nog vroeg in het seizoen, en dus valt de hoeveelheid toeristen mee.
Op een terrasje bestel ik thee (hoera! Een grote pot knetterheet water!) en een apfelstrudel. Als ik een kat was, zat ik nou te spinnen. En ik mag nog drie hele dagen hier! Woehoe!
De trein is modern en erg druk. Na een paar stations wordt het wat rustiger en ploft de dame die eerst aan de overkant van het gangpad zat tegenover me neer. 'Wat voor boek is dat?' vraagt ze. Ik vertel in het kort waar het over gaat, en de opening is gemaakt. Zelf heeft ze een boek op het tafeltje gelegd dat volgens de omslag belooft dat je met weinig inspanning als een hinde leert hardlopen. Ze is ongeveer even breed als ze lang is, dus ik vraag of het een beetje wil lukken. Dat resulteert in een complete anamnese die dankzij de taalbarrière grotendeels langs me heen gaat, maar ik kijk meewarig en knik meelevend. Ze vertelt dat ze op weg is naar een bruiloft vlakbij Salzburg, hoog in de bergen in een klein dorpje. 'Super romantisch,' glundert ze, alsof ze zelf de bruid is. Ze zegt dat ze moet 'umziehen', en ik wens haar verder een goede reis en veel plezier op de Hochzeit. Een enigszins verbaasde blik is mijn deel, en ik snap pas waarom als ze even later in een feestelijke jurk opnieuw tegenover me neerploft. Ah juist, ze hoefde dus niet um te steigen.
Het prototype van een midlife-crisisman staat een paar uur later compleet met brede grijns en zonnebril voor mijn neus. En ja hoor, de cabrio is er ook. Mijn koffer gaat onder het opengeslagen dak, en we spurten richting zijn huis. Onderweg geeft hij wat toeristische tips, en ratelt over Nederlanders en hun campers, die in de zomer alleen maar voor files in de stad zorgen.
Hij parkeert voor de flat met de mededeling dat ie nogal autogek is en wijst op de Porsche Spider die er ook staat: 'Die is ook van mij'. Fijn voor je.
Een korte rondleiding door de flat, ik heb een prachtige kamer met een fabeltastisch uitzicht. Dietmar wijst me de het fietspad naar de stad, heerlijk langs het water van de Salzach, onder de bomen. Ik pak snel uit en ga wandelen.
Drie kwartier later sta ik op de Mozartplatz en loop ik de smalle straatjes in van de Altstadt. Een stad naar mijn hart. München is mooi, maar haalt het niet bij een stadje als dit. Natuurlijk is het er ook erg toeristisch, maar dat boeit niet zo. Het is nog vroeg in het seizoen, en dus valt de hoeveelheid toeristen mee.
Op een terrasje bestel ik thee (hoera! Een grote pot knetterheet water!) en een apfelstrudel. Als ik een kat was, zat ik nou te spinnen. En ik mag nog drie hele dagen hier! Woehoe!
-
10 Juni 2017 - 19:22
Bernadette:
Een goed begin! -
10 Juni 2017 - 19:25
Desiree :
Ja! Enig vergelijkend warenonderzoek op het gebied van apfelstrudl is volgens mij nog wel nodig. -
10 Juni 2017 - 20:32
Karen:
Jaaaa tof! En hilarisch ook, zo'n taalbarrière! Ben ik nu alleen heel gemeen als ik schrijf dat ik benieuwd ben naar hoe mevroi er in feestgewaad uitzag? :-) -
10 Juni 2017 - 20:34
Desiree :
Ze zag er echt mooi uit hoor! Koirige jurk, zwart met een witte ceintuur en een parelsnoer. En een hele glimmende glimlach :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
