Cinqueterre

Wat een topdag! Moe, stoffig, hongerig en dorstig, maar heel erg voldaan.

Mijn gastheer had me de tip gegeven om met de trein naar Cinqueterre te gaan. Top! Dat stond al een poosje op mijn verlanglijstje. Vanochtend dus de trein naar La Spezia gepakt, en daar de speciale Cinqueterre-trein die de vijf dorpjes verbindt. Ik had van tevoren gelezen dat Venazza het meest pittoresk is, dus dat was het eerste reisdoel.

Tussen de dorpjes is er geen autoverkeer mogelijk, en eeuwenlang was een smal bergpad de enige verbinding, tot de spoorrails is aangelegd. Dat bergpad is nog steeds toegankelijk, je treinkaartje is meteen toegangskaartje.

Eerst een heerlijke sandwich gesnackt, even een rotsstrandje opgelopen en toen het pad naar Monterosso gepakt. Volgens het bordje duurde de tocht 90 minuten, het pad is iets van 3,5 km lang. Het begint met een enorm steile klim over smalle trappen en een rotsachtig pad. Geweldig! Onderweg allerlei talen tegengekomen, heel gezellig.

Na een uurtje had ik het hoogste punt wel zo'n beetje bereikt. De Middellandse Zee is ongelooflijk helder hier, en klotst zachtjes tegen de rotsen onder het pad. Een paar Noorse meisjes vroegen nog of het niet te zwaar voor me was als Nederlandse, haha! ja want voor hen was het hartstikke normaal om over dit soort klipgeitpaden te huppelen, voor mij moest het wel een hele uitdaging zijn. Schattig, dat medeleven.

Dan daalt het pad en komen de rode koppen mijn kant op in plaats van andersom. Een gezette Brit vraagt of ie al boven is, terwijl hij hooguit een kwartiertje onderweg kan zijn. Sorry, man.

Monterosso is een iets groter dorpje, en ik vind al gauw een supermarktje. Gewapend met 1,5 liter water zoek ik een bankje in de schaduw. Daar krijg ik gezelschap van twee gepensioneerde Amerikanen, waarvan er één een praatje begint. Hij vertelt dat hun echtgenotes aan het winkelen zijn, terwijl zij gaan wandelen. Dat wil zeggen: ze nemen een busje naar het hoogste punt en wandelen dan naar beneden. Die verdeling werkt het beste voor hun huwelijk, vertrouwt hij me toe. 'We have a symbiotic relationship'.

Het is al drie uur in de middag als ik de trein naar huis neem. Wat een heerlijke dag!