Ciutat de les Arts
Door: It's me again!
Blijf op de hoogte en volg Desiree
06 Januari 2018 | Spanje, Valencia
Ik vertrek optimistisch in mijn zomerjas naar de bakker om te ontbijten. Na vijf minuten buiten is het wel duidelijk dat het echt winterjassenweer is, 7 graden ongeveer. De Spanjaarden lopen met mutsen en handschoenen rond, overdrijven is natuurlijk ook een vak.
Ik pak de bus naar de Ciutat de les Arts, een verzameling waanzinnige gebouwen, die eruit zien alsof de architect eerst een flinke snuif van een of ander middel had genomen en dacht: jaaaaa, dát gaan we doen! Het resultaat is waanzinnig en briljant en ongelooflijk en nou ja kijk zelf maar. Ik loop eerst om alles heen, wat nog best een eind lopen is. Foto's maken is nog niet zo simpel, want die krengen zijn gróót... Het Palau de les Arts is een gigantisch operahuis, dat ergens iets weg heeft van de Alien uit Alien (duh, welke andere alien zegt de nerd in mij), maar dan wit. De Hémisferic is een iMax onee Imax-theater (...) waar natuurfilms te zien zijn. Dan is er nog het wetenschapsmuseum, dat aan de buitenkant veel weg heeft van een dinoskelet. Ietsje verderop staat nog het Océanografic, een enorm aquarium, en er is nog een gebouw in aanbouw waarvan de functie me nog niet duidelijk is.
Ik ga het museum in, alleen al om het gebouw ook van binnen te kunnen bekijken. De expositie is niet echt aan mij besteed, het heeft veel weg van Nemo, een interactief gebeuren dat vooral kinderen aanspreekt. Maar het gebouw is echt een juweeltje. Een enorm atrium, waarin een gigantische slinger van Foucault is opgesteld, bijna over de gehele hoogte van het gebouw.
De tentoonstelling laat ik al gauw voor wat het is, ik ben echt meer van de schone kunsten, en ik weet ineens wat ik morgen ga doen :) De bus terug naar het centrum, dat compleet uitgestorven lijkt. Alleen de restaurants zijn open. Hè, wat vervelend nou.
In mijn eentje uit eten vind ik niet erg (meer), maar het is wel een tikje lastig om hier tapas te bestellen voor één persoon. Ik heb te laat door dat ik moet vragen of ik ook halve porties kan krijgen, want ze zijn echt bedoeld om met minimaal twee te delen. En om nou twee dikke plakken geitenkaas weg te werken (wel met een zalige rodebessengelei erbovenop) gaat me ook weer wat te ver. Dus gaat de helft terug. Zonde.
Weer 'thuis' kijk ik een filmpje, straks nog even een broodje halen. Het huis waarin ik zit is trouwens geheel verhuurd aan airbnb'ers. In vorige gelegenheden had ik best wat contact met medehuurders, wat soms heel gezellig was. Hier zie ik nauwelijks iemand en wordt mijn 'buenas' nauwelijks beantwoord. Dan niet! Leve Netflix :) En een biertje drinken kan ik ook in mijn eentje. (Toch was dat wel erg gezellig in Siena, wijnproeven met een dame uit Canada en koken met een Filipijnse Newyorker... het kan echt heel gezellig zijn).
Morgen moet ik hier weer weg, dan dump ik mijn koffer in een kluisje op het station en duik het museum in. En vast ook wel ergens een restaurantje :)
Ik pak de bus naar de Ciutat de les Arts, een verzameling waanzinnige gebouwen, die eruit zien alsof de architect eerst een flinke snuif van een of ander middel had genomen en dacht: jaaaaa, dát gaan we doen! Het resultaat is waanzinnig en briljant en ongelooflijk en nou ja kijk zelf maar. Ik loop eerst om alles heen, wat nog best een eind lopen is. Foto's maken is nog niet zo simpel, want die krengen zijn gróót... Het Palau de les Arts is een gigantisch operahuis, dat ergens iets weg heeft van de Alien uit Alien (duh, welke andere alien zegt de nerd in mij), maar dan wit. De Hémisferic is een iMax onee Imax-theater (...) waar natuurfilms te zien zijn. Dan is er nog het wetenschapsmuseum, dat aan de buitenkant veel weg heeft van een dinoskelet. Ietsje verderop staat nog het Océanografic, een enorm aquarium, en er is nog een gebouw in aanbouw waarvan de functie me nog niet duidelijk is.
Ik ga het museum in, alleen al om het gebouw ook van binnen te kunnen bekijken. De expositie is niet echt aan mij besteed, het heeft veel weg van Nemo, een interactief gebeuren dat vooral kinderen aanspreekt. Maar het gebouw is echt een juweeltje. Een enorm atrium, waarin een gigantische slinger van Foucault is opgesteld, bijna over de gehele hoogte van het gebouw.
De tentoonstelling laat ik al gauw voor wat het is, ik ben echt meer van de schone kunsten, en ik weet ineens wat ik morgen ga doen :) De bus terug naar het centrum, dat compleet uitgestorven lijkt. Alleen de restaurants zijn open. Hè, wat vervelend nou.
In mijn eentje uit eten vind ik niet erg (meer), maar het is wel een tikje lastig om hier tapas te bestellen voor één persoon. Ik heb te laat door dat ik moet vragen of ik ook halve porties kan krijgen, want ze zijn echt bedoeld om met minimaal twee te delen. En om nou twee dikke plakken geitenkaas weg te werken (wel met een zalige rodebessengelei erbovenop) gaat me ook weer wat te ver. Dus gaat de helft terug. Zonde.
Weer 'thuis' kijk ik een filmpje, straks nog even een broodje halen. Het huis waarin ik zit is trouwens geheel verhuurd aan airbnb'ers. In vorige gelegenheden had ik best wat contact met medehuurders, wat soms heel gezellig was. Hier zie ik nauwelijks iemand en wordt mijn 'buenas' nauwelijks beantwoord. Dan niet! Leve Netflix :) En een biertje drinken kan ik ook in mijn eentje. (Toch was dat wel erg gezellig in Siena, wijnproeven met een dame uit Canada en koken met een Filipijnse Newyorker... het kan echt heel gezellig zijn).
Morgen moet ik hier weer weg, dan dump ik mijn koffer in een kluisje op het station en duik het museum in. En vast ook wel ergens een restaurantje :)
-
06 Januari 2018 - 18:51
Bernadette:
Futuristisch hoor -
06 Januari 2018 - 18:52
Desiree :
Ja gaaf hè? Toch is het oudste gebouw alweer 20 jaar oud -
06 Januari 2018 - 22:46
Martien :
Apart hoor -
07 Januari 2018 - 20:26
Karen:
Supergaaf, die gebouwen.
Moet je eigenlijk in het echt zien.... -
07 Januari 2018 - 20:28
Desiree :
Jaaaa ga je mee? Ik wil terug!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
