Kerk en regen

Gisteren gezellig gegeten met de nieuwe buurvrouw, ook al uit Canada. We spreken af om zaterdag samen uit eten te gaan. Het liefste wil ze ook vandaag met z'n tweeën de stad in, maar in het uurtje dat we samen aan de keukentafel zitten, heeft ze al vijf kwartier volgeklept. Dat gaan we dus niet doen. Het is een schat van een mens hoor, daar niet van.

Vandaag wordt er veel regen verwacht, dus ga ik maar eens een binnenactiviteit doen. De keuze valt op de kathedraal, een enorme zwartwitte kolos die hoog boven Siena uittorent. Ik heb 'm al uitgebreid van buiten bewonderd, maar van binnen moet ie spectaculair zijn. Oké dan!

Daar blijkt geen woord van gelogen te zijn. Waar de kerken in Nederland vooral grafstenen op de vloer hebben liggen, ligt hier alles vol mozaïek. Afbeeldingen van bijbelse verhalen en prachtige geometrische patronen. Volgens mijn reisgids zijn deze alleen in september te zien, dus ik ben een bofkont.

Ook de libreria is waanzinnig. De enorme, eeuwenoude boeken zijn achter glas te bewonderen, de muren en het plafond zijn één kleurenfestijn. We worden wel constant gemaand om door te lopen, er mag niet gepraat worden en uiteraard niet geflitst. Af en toe wordt dat ook omgeroepen, klep dicht en niet flitsen. Maar dan in iets nettere bewoordingen.

Intussen heeft het flink geregend, en als het weer droog is, ga ik op zoek naar de laatste stadspoort die ik nog niet gezien heb. Die is een flink eindje wandelen weg, maar de moeite meer dan waard. Daarna barst er een langdurige hoosbui los. Ik hou het voor vandaag voor gezien en drijf terug naar huis.